لطفا صبر کنید
ناهنجاری شریانی وریدی نخاعی چه خطراتی را به همراه دارد؟
AVM نخاعی نوعی بیماری نادر است که در آن رگ های خونی در ناحیه نخاع به صورت غیرطبیعی به هم پیچیده می شوند. این پیچیدگی باعث می شود خون به جای مسیر طبیعی خود، راه های کوتاه تری را طی کند. در نتیجه، سلول های عصبی نخاعی اکسیژن کافی دریافت نمی کنند و امکان دارد تا آسیب ببینند.
علت دقیق این بیماری مشخص نیست، اما اغلب از بدو تولد وجود دارد. بدون درمان، AVM می تواند به طناب نخاعی آسیب جدی وارد کرده و مشکلات عصبی دائمی را برای فرد به ارمغان بیاورد. برای مشاوره آنلاین AVM نخاعی، کلیک کنید.
ناهنجاری شریانی وریدی نخاعی یا نخاعی AVM یک درهم تنیدگی از رگ های خونی است که روی، داخل یا نزدیک طناب نخاعی تشکیل میشود. این امر باعث ایجاد اتصالات غیرطبیعی بین شریان ها و وریدها می شود. بدون درمان، این بیماری نادر می تواند خطرات جدی را به همراه داشته باشد و به آسیب دائمی طناب نخاعی منجر شود.
به صورت کلی تصور کنید که خون غنی از اکسیژن از طریق شریان ها وارد طناب نخاعی می شود، سپس شریان ها معمولاً به رگ های خونی کوچک تری که مویرگ نام دارند؛ تقسیم می شوند. طناب نخاعی اکسیژن را از خون موجود در مویرگ ها دریافت می کند و در ادامه خون وارد وریدها شده و از طناب نخاعی به سمت قلب و ریه ها حرکت می کند.
اما در AVM نخاعی، خون مستقیماً از شریان های بزرگ به وریدها منتقل می شود. این تغییر در جریان خون به این معنی است که سلول های اطراف اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند. این امر می تواند باعث ضعف یا مرگ سلول های بافت نخاعی شود.
همچنین متاسفانه شریان‌ها و وریدهای درهم تنیده در AVM نخاعی می توانند پاره شده و باعث خونریزی در طناب نخاعی شوند. گاهی اوقات، AVM با افزایش جریان خون بزرگ تر شده و میتواند روی طناب نخاعی فشار وارد کند و باعث ضعف یا علائم دیگر شود.
نکته: ممکن است تا زمانی که علائمی نداشته باشید، متوجه وجود AVM نخاعی نباشید. این بیماری را می توان با جراحی برای توقف یا احتمالاً معکوس کردن برخی از آسیب های نخاعی درمان کرد.
علائم مالفورماسیون شریانی وریدی نخاعی (AVM) از فردی به فرد دیگر متفاوت است. علائم به محل قرارگیری AVM و شدت آن بستگی دارد. برخی از افراد ممکن است سال ها یا حتی هیچگاه متوجه علائم و این ناهنجاری نشوند. برخی دیگر نیز ممکن است علائمی را تجربه کنند که تهدید کننده زندگی باشد.
علائم اغلب در دهه 20 زندگی شروع می شوند، اما امکان دارد در سنین پایین تر یا بالاتر نیز رخ دهند. برخی افراد در سنین زیر 16 سالگی تشخیص داده می شوند. علائم همچنین می توانند ناگهانی یا به تدریج شروع شوند و امکان دارد تا شامل موارد زیر باشند:
- مشکل در راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها
- بی حسی، سوزن سوزن شدن یا درد ناگهانی در پاها
- ضعف در یک یا هر دو طرف بدن
با بدتر شدن وضعیت، ممکن است علائم شدید تری، از جمله موارد زیر را تجربه کنید:
- درد شدید و ناگهانی کمر
- از دست دادن حس در پاها
- مشکل در ادرار کردن یا اجابت مزاج
- سردرد و گردن درد
علت دقیق ناهنجاری شریانی وریدی نخاعی مشخص نیست. بیشتر AVM های نخاعی از بدو تولد وجود دارند و به عنوان مواردی که مادرزادی هستند؛ شناخته می شوند. اما برخی دیگر امکان دارد تا در اواخر زندگی رخ دهند.
بدون درمان، AVM نخاعی می تواند باعث ناتوانی فرد شود که با گذشت زمان بدتر می شود. این ناشی از آسیب به طناب نخاعی و بافت های اطراف آن است. این میتواند باعث موارد زیر شود:
🔸️مشکل در حرکت
🔸️درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی
🔸️آسیب به ستون فقرات
🔸️رگ خونی برآمده، معروف به آنوریسم
🔸️فشار خون بالا در وریدها، معروف به فشار خون وریدی. این امر می تواند باعث تجمع مایع شود. همچنین می تواند باعث مرگ بافت ها به دلیل کمبود اکسیژن شود که به عنوان سکته مغزی نخاعی شناخته می شود.
خونریزی نیز در ادامه، می تواند آسیب به طناب نخاعی را تسریع کند.
تشخیص این عارضه می تواند دشوار باشد. علائم آن شبیه به سایر بیماری های نخاعی است. سایر بیماری ها ممکن است شامل فیستول شریانی-وریدی نخاعی، تنگی کانال نخاعی، مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یا تومور نخاعی باشند.
پزشک شما ممکن است برای کمک به رد سایر علل علائم شما، آزمایشاتی را برای تشخیص دقیق توصیه کند، از جمله:
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، که از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از نخاع شما استفاده میکند. MRI نخاعی می تواند توده ناشی از رگ های خونی غیرطبیعی متصل به AVM را نشان دهد.
آنژیوگرافی، که اغلب برای دیدن محل و ویژگی های رگ های خونی درگیر در AVM مورد نیاز است.
در آنژیوگرافی، یک لوله نازک به نام کاتتر وارد یک شریان در کشاله ران میشود. این لوله به سمت نخاع هدایت میشود. رنگ به داخل رگ های خونی در نخاع تزریق می شود تا آن‌ها را در تصویربرداری با اشعه ایکس قابل مشاهده کند. درباره آنژيوگرافی مغزی چه می دانید؟
درمان AVM نخاعی ممکن است شامل ترکیبی از روش ها باشد. درمان میتواند علائم را کاهش داده و خطر عوارض احتمالی را کاهش دهد. انتخاب درمان به اندازه، محل و جریان خون AVM نخاعی بستگی دارد. نتایج معاینه عصبی شما و سلامت کلی شما نیز در نظر گرفته میشود.
هدف از درمان AVM نخاعی کاهش خطر خونریزی AVM است. درمان همچنین میتواند ناتوانی و سایر علائم را متوقف یا از بدتر شدن آن‌ها جلوگیری کند.
داروهای تسکیندهنده درد ممکن است برای کاهش علائمی مانند کمردرد و سفتی استفاده شوند. اما بیشتر AVMهای نخاعی ممکن است در نهایت نیاز به جراحی داشته باشند.
جراحی اغلب برای برداشتن AVM نخاعی از بافت اطراف مورد نیاز است. سه روش برای برداشتن AVMهای نخاعی وجود دارد:
جراحی سنتی: جراح برای برداشتن AVM برش در پوست ایجاد می کند. جراح مراقب است که به طناب نخاعی و نواحی اطراف آن آسیبی نرساند. جراحی معمولاً زمانی انجام می شود که AVM نسبتاً کوچک باشد و در ناحیه‌ای از طناب نخاعی قرار داشته باشد که به راحتی قابل دسترسی است.
✅️ آمبولیزاسیون اندوواسکولار: آمبولیزاسیون اندوواسکولار می تواند خطر خونریزی و سایر عوارض AVM های نخاعی را به شدت کاهش دهد.
یک کاتتر وارد یکی از شریان ها در پا می شود. سپس کاتتر به سمت یکی از شریان ها که در طناب نخاعی که به AVM خون رسانی می کند، وارد می شود. ذرات کوچک یک ماده چسب مانند تزریق شده و در ادامه این کار شریان را مسدود می کند و جریان خون به AVM را کاهش می دهد. البته این روش AVM را به طور دائمی از بین نمی برد.
بنابراین امکان دارد تا قبل از سایر انواع جراحی به آمبولیزاسیون اندوواسکولار نیاز داشته باشید. زیرا این روش می تواند خطر خونریزی در حین جراحی را کاهش دهد یا AVM را کوچک تر کند تا جراحی موفق تر باشد.
این روش از تابش مستقیم به AVM برای از بین بردن رگ های خونی مالفورماسیون استفاده می کند. با گذشت زمان، این رگ های خونی تجزیه شده و بسته میشوند. جراحی رادیویی بیشتر برای درمان AVMهای کوچک که ترکیدهاند استفاده میشود.
خلاصه
علائم AVM نخاعی در افراد مختلف متفاوت است و به اندازه و محل این ناهنجاری بستگی دارد. برخی از افراد ممکن است سال‌ها بدون هیچ علامتی زندگی کنند، اما برخی دیگر علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند. علائم شایع عبارتند از:
مشکلات حرکتی: مانند مشکل در راه رفتن، ضعف در پاها یا بی حسی، درد در ناحیه کمر و پاها، اختلالات حسی؛ مانند سوزن سوزن شدن، مشکلات کنترل مثانه و روده، سردرد
همچنین هدف اصلی درمان AVM نخاعی، جلوگیری از خونریزی و آسیب بیشتر به نخاع است. روش های درمانی معمولاً شامل موارد زیر هستند:
+ آمبولیزاسیون: در این روش، یک ماده خاص از طریق یک کاتتر به داخل رگ‌های خونی تزریق میشود تا جریان خون به AVM را مسدود کند.
+ جراحی: در برخی موارد، ممکن است برای برداشتن کامل AVM یا بخشی از آن جراحی انجام شود.
+ رادیوسرجری: این روش از اشعه برای از بین بردن رگ های خونی AVM استفاده می شود.
mayoclinic.org
برای تشخیص AVM نخاعی، پزشک از روشهای تصویربرداری مانند MRI و آنژیوگرافی استفاده میکند. این روشها به پزشک اجازه میدهند تا محل دقیق ناهنجاری و اندازه آن را مشخص کند.
درمان AVM نخاعی به عوامل مختلفی از جمله اندازه، محل و شدت علائم بستگی دارد. برخی از روشهای درمانی عبارتند از:
آمبولیزاسیون: در این روش، پزشک از طریق یک کاتتر، مواد خاصی را به داخل ناهنجاری تزریق میکند تا آن را مسدود کند.
جراحی: در برخی موارد، جراحی برای برداشتن کامل ناهنجاری لازم است.
رادیوتراپی: در این روش از اشعه برای کاهش اندازه ناهنجاری استفاده میشود.
بله، AVM نخاعی میتواند خطرناک باشد. یکی از مهمترین عوارض این ناهنجاریها، خونریزی است که میتواند باعث فلج یا حتی مرگ شود.
از آنجایی که علت دقیق AVM نخاعی مشخص نیست، راهی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
در برخی موارد، AVM نخاعی ممکن است به صورت ارثی منتقل شود، اما در اکثر موارد می‌بینیم که این ناهنجاریها به صورت اتفاقی نیز رخ میدهند.